To nie do wiary

Autor: w dniu

 - To nie do wiary, ale boję się włąsnego boga. Boję się boga w spódnicy. Niewykwalifikowanej nierządnicy . Pokornych modłów zanoszonych do istoty męskości.
Dlatego zdrewniałam. 
Kiedyś to lubiłam. Było to jak klamra spinająca klarnet duszy, wygrywającej pobożemu. Po mojemu - bożemu. Dlatego nie oddajemy jedności Przez strach, przez macki ośmiornicy zaślepienia. 
I dobrego smaku. 
Ja Jestem -słyszę.
Cóż to może być dla zaognionej kobiety ?
Jestem silna- - zdaje się slyszeć. 
To Ja.



Są czasem takie sytuacje w życiu, w których stajemy do egzaminu. Są takie egzaminy, które zdajemy śpiewająco. Są i takie które oblewamy. Bywa nawet i dwukrotnie. Taka jest maksyma mojej strony - Serce ponad nadzieję, bo nadziei często brakuje, a serca takie do których zawsze możemy się odwołać. są darem, kiedy jest już beznadziejnie. W tym jest również zanurzone Serce Boże- ostatnia deska ratunku.

Komentarze

Prześlij komentarz