Chrześcijańskie Kobiety
Kiedy Jezus chodził po świecie, głosił nadejście Królestwa Bożego. Ponieważ przestawał z ludźmi z nizin społecznych, dał im nadzieję, że owo Królestwo będzie dla takich jak oni. Do takich osób, które ze względu na panujące porządki społeczne, uznawane były za kogoś gorszego, należały kobiety.
Jezus nie przyszedł obalać istniejących uwarunkowań między płciami, ale powszechnie wiadomo, że w Jego działalności towarzyszyły Mu kobiety. Stołował się u nich, wspierały Go one ze swojego mienia, towarzyszyły w Jego podróży.
Oczywiście najbardziej znaną kobietą , która Mu towarzyszyła, była Maria Magdalena, z której Pan Jezus wygonił siedem złych duchów. Którą obronił , kiedy społecznośc chciała ją ukamienować. Nie wiemy, czy Maria Magdalena i jawnogrzesznica to te same osoby- ta tradycja zespolenia miała miejsce dopiero w późniejszych wiekach historii Kościoła. Ale to ona była blisko Jezusa, rozumiała jak mało kto Jego nauki. Towarzyszyła Jezusowi w ostatnim tygodniu Jego życia , czuwała u krzyża i pustego grobu.
W Nowym Testamencie nie ma wiele informacji na Jej temat, więcej pojawia się w wczesnochrześcijańskich apokryfach: Wg niektórych z nich Pan bardziej kochał Marię Magdalenę więcej niż wszystkich uczniów. Jest taki fragment , w Ewangelii Filipa , cytuję: "Pan kochał Marię więcej niż wszystkich uczniów. I całował ją w usta wiele razy. Inne kobiety (...) go (...) Powiedziały Mu : dlaczego kochasz ją bardziej niż nas wszystkie?
Ale co mają oznaczać te słowa?
I co to są za słowa, te brakujące?
Kiedy Jezus odszedł, wysoka pozycja niektórych kobiet utrzymywała się jeszcze przez jakiś czas w społeczeństwie.
" Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie , przyoblekliście się w Chrystusa . Nie ma już Żyda, ani poganina, nie ma już mężczyzny, ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie" ( Ga 3, 27-28)
Święty Paweł , podobnie jak Jezus nie nawoływał do rewolucji społecznej. Jednakże podkreślał podział na dwie kategorie- mężczyzn i kobiety. Jakkolwiek dopuszczał myśl , ze kobiety i mężczyźni są równi wobec Chrystusa i w Chrystusie, to równośc ta nie stała się rzeczywistością społeczną. Taka postawa św. Pawła może się wydawać niekonsekwentna, albo przynajmniej ambiwalentna.
Z jednej strony spisana została opowieść o Tekli , historia, która trafiała do serc wiernych. Mówiła ona o o kobietach, które wyrzekały się mężczyzn, odważyły się zerwac patriarchalne więzi . Wolnośc zaś odnalazły w ascezie.. Między nimi byłą właśnie Tekla. Takie postawienie sprawy pozwalało kobietom na poświęcenie się głoszeniu przez nie Ewangelii i zajmowanie wysokich stanowisk w hierarchii. W samych początkach chrześcijaństwa kobiety darzone były szczególną estymą.
Natomiast druga nić prowadzi chociażby do listów św. Pawła, np do Listu do Koryntian, gdzie Paweł mówi: kobiety mają na zgromadzeniach milczeć, nie dozwala im się bowiem mówić, lecz mają być poddane, jak to Prawo nakazuje , a jeśłi pragną się czegoś nauczyć, niech zapytają w domu swoich mężów. Nie wypada bowiem kobiecie przemawiać na zgromadzeniu ( 1 kor. 14, 34-35)
Współczesna obyczajowość odeszła od takiej surowości.
Jeśli zaś chodzi o pozycję kobiet w czasach po św. Pawle, to jednak kobiety miały ster w rekach we włąsnych domach. Organizowąły poczęstunki, przygarniały apostołów, którzy głosili Ewangelię, nawracały się a potem to samo czyniły a włąsnym domem , a mianowicie zapalały domowników do Jezusa.
Sytuacja ta zmieniła się w momencie , kiedy męzczyźni zaczęli się nawracać. Wiara wyszła poza dom.. Zaczęłą się instytucjonalizować, atam prym wiedli mężczyźni i to tam zaczyna się hierarchia.
Z czasem rola kobiet w głoszeniu Ewangelii spadła.
Komentarze
Prześlij komentarz